Dag 3: 29 december 2016: De tempels Angkor

Na een nacht vol verrassingen: een telefoon van Filip Van Thielen, vechtende honden, kraaiende hanen en de lenzen van Krista die nog niet bleken uit te zijn, toch kunnen slapen tot 9uur.  Na een verkwikkende douche schuiven we nog net voor 10 uur aan de ontbijttafel: gebakken rijst voor Krista, English Breakfast voor Marleen en een toast met kaas en ham voor An.  Om 11:30 kunnen we dan eindelijk vertrekken met onze geleende fietsen richting de tempels.  Marleen koopt haar onderweg nog een hoedje om een zonneslag tegen te gaan.  We kiezen om de korte route te fietsen (volgs de ene 15km, een andere spreek dan weer van 17km en de laatste geeft de doorslag en zegt dat we 22km voor de boeg hebben).  Na 6,5 km rijden komen we aan het startpunt.  We hebben er al onmiddellijk dorst van gekregen en besluiten om eerst nog een drankje te verorberen  Onmiddellijk komen er kindjes naar ons om fruit te verkopen.  We houden vol om niets te kopen, dit zou de kindjes nl. stimuleren om de schoolperiode over te slaan.  Wel zielig.  

Onze eerste tempel is de tempel van Phnom Bakheng.  Een tempel op een heuvel. Klimmen geblazen.  Momenteel geeft een organisatie geld om deze tempel te restaureren.  Sinds 1989 geeft dit project werkgelegenheid aan meer dan 100 lokale mannen. Opvallend dat heel veel draait rond het welzijn van de zwakkeren in de maatschappij. 

Na een stevige klim, lopen we terug via de olifantenroute, waar Krista de andere dames op de uitkijk stuurt, zodat zij rustig een plasje kan doen.  Volgens An kan illegaal plassen op een heilige berg wel eens tot een gevangenisstraf leiden. Maar wat moet gebeuren, moet gebeuren.  Gelukkig geen politie te bespeuren. We rijden verder naar Angkor Thom.  Een mooie en fotogenieke tempel.  

Tegen zonsondergang komen we bij Angkor Prohm. Hier neemt de natuur het terug over van de mens.  Grote delen worden letterlijk opgegeten door de eeuwenouden bomen.  Persoonlijk vinden we dit het hoogtepunt van de dag.  Een bewaker neemt ons nog even mee op sleeptouw en laat ons nog enkele verborgen parels zien, die we, zonder zijn hulp, voorbij zouden lopen.  Krista dacht hier een fixe som voor te zullen moeten betalen, maar het blijkt echt een geste te zijn. Stilaan beseffen we dat het Cambodjaanse volk gemeend vriendelijk is.  

De zon is bijna onder als we het tempelcomplex uitrijden en we zijn Bart Geraets oprecht dankbaar voor de lichtjes die we in het begin van de reis cadeau kregen. Extra veiligheid in het drukke verkeer kan geen kwaad.  Toch zijn brommers en auto's hier opvallend voorzichtig. 

We stoppen nog bij een plaatselijk restaurantje waarvan de naam ons nu ontsnapt. Lekker hoofdgerecht, maar de lenterolletjes zijn niet te eten. We rijden terug naar ons hotelletje en daar worden we opnieuw ontvangen als koninginnen.  Een fris handdoekje en gekoeld water geeft ons weer energie om een slaapmutsje te drinken.

Wie steekt de kinderen vandaag in bed? Wij niet

Fietsen: 4/5: fiets was wat te laag, maar een ideaal vervoersmiddel omde tempels te bezoeken.

De tempels: 5/5: hoe schoon is da da seg.

Eten bij Rasuth Bar: 3/5 lekker hoofdgerecht maar de rest was niet te eten.