Dag 9: 4 januar 2017: Genocide museum en Killing fields

Wij stelden deze dag voor als een dag dat ons hele leven zal bijblijven en niets is minder waar. Vandaag staat op het programma het genocidemuseum en de killing fields.  Na een stevig ontbijt, lopen wij ons hotel buiten en vragen een tuk tuk om ons gans de dag te begeleiden.  Onze eerste stop is het genocidemuseum.  Voor het regime van Pol Pot was dit een sereen schooltje, waar de kinderen lachten en speelden.  Maar na de inval van de Rode Khmer in Phnom Phen, werd dit gebouw omgevormd tot een constructie van gruwel en geweld.  De "nieuwe mensen" voornamelijk intellectuelen werden naar hier gebracht, gefolterd en bevraagd, vaak tot de dood.  Slechts 12 mensen overleefden deze gevangenis.  De foto's spreken boekdelen.  We hadden een audiogids, waarin in het Nederlands de verhalen levendig werden verteld.  Bij sommigen stroomden de tranen hard.

Ons bezoek nam ongeveer 1,5 uur in beslag.  Dergelijk museum zou verplicht moeten zijn voor alle jongvolwasssenen uit deze tijd.  Wij nemen het alvast mee naar huis en onze gedachten zijn bij de slachtoffers van toen, maar ook van de gewelddadige regimes van nu.

Na deze ervaringen rijden we verder naar de Killing fields. Vanuit de gevangenis werden de gefolterden naar deze mooie omgeving gebracht. Dit gebeurde altijd s nachts, geblinddoekt en vol onwetendheid waar naar toe.  Niemand wist dat dit het einde van hun lijdensweg was.  Ook hier werden vrouwen, mannen, kinderen en zelfs baby's gefolterd tot de dood.  Niemand, die later ook maar wraak zou kunnen nemen, mocht het overleven.  De details besparen we de lezers van deze blog. Ook hier vloeien de tranen vlot, zeker op het moment dat de uitleg over kindjes gaat.  

Gelukkig kunnen we na deze emotionele ervaringen, ons laten gaan bij de Russian Market, maar ook hier geraken niet alle souveniers gekocht.  We laten ons terug bij ons hotel afzetten en nemen een korte duik in het zwembad om daarna te voet de stad in te trekken. Na het eten sluiten we de dag af met een drankje en klinken op een vredevolle toekomst.  Vanaf morgen zitten we bij Vzw kinderen van Cambodja, in Bang Nimoel, een kleine dorpje.  Ruan, de stichter van deze vzw, heeft de tijd van de Rode Khmer in levende lijve meegemaakt en is kunnen vluchten uit een opleidingskamp en kwam zo in Belgie. We weten niet of we daar onze blog zullen kunnen aanvullen, maar zodra we kunnen houden we iedereen op de hoogte.