Dag 10: 08 augustus 2019: Soberania National park

In Summit Radisson Hotel krijgen we weer een heerlijk ontbijt.  De kinderen kunnen dat wel gewoon worden een buffet met 2 soorten eitjes, worstjes, groentjes, wafels, 5 verschillende soorten brood, cornflakes, cupcakes, chocoladecake, vers fruit,....

Nadat onze buik rond is gegeten, vertrekken we met 5 richting Soberania National Park.  Aïm is moe en vertoont wat pubergedrag.  Hij blijft in zijn bed.    We willen op tijd (dit is voor de extreme hitte) in het park zijn.   Er zijn 3 wandelingen die we kunnen volgen, maar waar is de inkom van het park?  We stoppen aan een informatiebord en besluiten deze wandeling van 1 km naar de kleine waterval dan maar aan te zetten.  De wandeling op zich is mooi, maar van wildlife is er geen sprake.

Na een klein uurtje komen we terug aan bij de auto.  Waar is de ingang van het park nu?  We stoppen verschillende keren om het te vragen, maar niemand kan ons helpen tot we na meer dan een half uur rondrijden plots een ingeving krijgen en stoppen aan het groene gebouwtje aan de splitsing met Gamboa.  Dat blijkt het informatiecentrum van het park te zijn.  Nog 10 km rijden tot aan de pipeline road.  Deze wandeling staat wereldwijd bekend bij de vogelaars voor het spotten van speciale vogels.  We rijden via een gravelweg en lang een hopelige stenen weg om uiteindelijk, veel later dan gepland, aan de ingang van de wandeling te komen.  Oef we hebben het gevonden.  We stappen uit en worden verwelkomd door howler monkey's (de bekende brulapen). Jammer dat de dieren allemaal zo moeilijk te fotograferen zijn. Zo hoog in de bomen is het altijd tegen het licht.

We zetten onze tocht aan.  We zien cavia's, een dode slang (gelukkig misschien), mooie vogels, vlinders maar de grote dieren blijven weg.  Te laat op de dag hé. 

Terug in het hotel, rijden Vinnie en ik nog even naar de Rey voor ons middagmaal.  Een smoske met echt frans brood, je vergeet thuis hoe goed dat dat wel smaakt.

Na een heerlijke maaltijd springen we in het zwembad om de dag af te sluiten met een kort ommetje naar de boom waar de luiaard zat.  Niks meer te zien, maar we worden wel getrakteerd op een mooie zonsondergang.  Het regenseizoen valt hier reuze mee.

Na een avondmaal in het hotel, kruipen we onder de wol.  Vinnie en ikzelf nemen ons voor om morgen om 6uur te vertrekken om de pipeline road met dag en dauw te wandelen met de hoop om meer te kunnen genieten van de prachtige fauna en flora die Panama ons te bieden heeft.