Dag 8: 06 augustus 2019: San Blas

6 augustus 2019 - San Blas-eilanden, Panama

Deze nacht lag ons eilandje midden in het stormgebied en stormen is wat het deed.  Het bleef niet bij donder en bliksem. In heel onze hut waaide het alsof het zou wegvliegen.  De gordijnen gingen alle kanten op, onze klamboe kwam naar beneden en het strooi van het dak viel in kleine stukjes in ons bed.  Oei Vake en de jongens! Straks krijgt Vake nog een attaque van de schrik... 's Morgens blijkt dat zij minder last hadden dan wijzelf en ze nog redelijk goed geslapen hebben.  Onze hutten staan er nog.  Om 8 uur zit iedereen weer aan het ontbijt en de storm was natuurlijk het gespreksonderwerp.

Ook vandaag staat er in de voormiddag weer een snorkeltrip op het programma.  Het weer is toch al iets beter dan gisteren en we varen 25 minuten naar een iets of wat groter bounti eilandje met een groot koraalrif: zwarte visjes, gele visjes, blauwe visjes, een Barakuda, wel leuk, maar de echte zon ontbreekt toch om het allemaal nog wat mooier te maken.  We spelen reclame van coca cola en beleven een fijne ontspannende tijd.  Vake besliste op Yandup eiland te blijven om wat te chillen in de hangmat.  Zijn drang om te leren zwemmen groeit toch.

Tegen lunch zijn we allen weer verenigd.  Opnieuw een lekkere maaltijd wordt ons voorgeschoteld.  Echte visliefhebbers zijn hier op hun plaats.  De namiddag wordt ingevuld met wat slapen in de hangmat en om 15:30 u aanhoren we opnieuw de hoorn.  Vandaag staat er een trip naar de 'Community' gepland.  We wandelen door het dorp en leren veel van de Kuna Cultuur.  Kuna's hebben een eigen grondwet, maar ook de wetten van Panama gelden hier voor echte zware delicten.  Een proces wordt hier gevoerd in het huis van de leiders (3) en de straffen bestaan vb. uit 5 jaar burgerdienst.  Er is een groot probleem met plastiek.  Jammer want ook dit is een domper op deze idyllische plek.  Kuna's leefden vroeger volledig één met de natuur.  Sinds enkele jaren heeft ook de 'civilisatie' zijn intrek gedaan.  Waar men vroeger alles gewoon in de rivier gooide (schillen van vruchten werden terug aan de natuur gegeven), weet men nu met plastiek en kleding geen blijf meer.  Huisophaaldiensten kent men hier niet, dus blijven ze alles maar weer aan 'Moeder natuur' geven, maar dit maakt van de rand van het dorp een echt stort.  Jammer.  Een Spaanse bank, waarvan de naam me nu ontglipt, tracht nu projecten op te zetten om hieraan te verhelpen.  Benieuwd hoelang een sanering hier gaat duren.

In het dorp leven 60 à 70 % kinderen en dat merk je ook.  Je wordt op alle hoeken van de straat door hen verwelkomt.  Ook zijn er bij de Kuna's nog heel wat albino's.  In tegenstelling tot in veel andere stammen, zijn zij hier erg welkom en worden ze gezien als een geschenk van Moeder natuur.

Voor diner krijgen we een lekkere spaghetti met gamba's, maar ikzelf bestelde ook nog kreeft.   Kika mocht iedereen roepen met de hoornklanken, dus nog snel een lesje schelpblazen.  Iedereen zegt dat het hier dé place to be is om kreeft te eten omwille van de versheid en de prijs.  Deze blijkt wel enorm groot te zijn, dus zonder te delen krijg ik deze nooit op.  We smulden van ons diner samen met een flesje wijn en spelen nog 2 potjes UNO om voldaan, vol mooie impressies, ons bed in te duiken.  Morgen om 5:45u zal er een klein ontbijtje klaar staan om dan terug te keren naar de bewoonde wereld.  Willen we dat wel?

Foto’s

2 Reacties

  1. Mariette Van boeckel:
    8 augustus 2019
    ik dacht oei bij het lezen van de eerste regels, oei mijn broer heeft zo schrik van onweer, maar het viel al bij toch mee,
  2. Werner:
    8 augustus 2019
    Iets minder, zo'n storm ;-( Gelukkig geen schade aangericht! Ook iets minder wellicht, dat plasticafval..
    Maar wat een toffe reis!